نهی از پرخوری

نهی از پرخوری

آیین اسلام انسان را از پرخوری نهی و اعتدال در خوردن غذا را توصیه کرده است. زیرا پرخوری زمینه ساز بروز و ابتلا به بسیاری از بیماری هاست. لذا معصومین (ع) با بیان برخی احادیث، بر پرهیز از پرخوری، بسیار تاکید کرده اند. از جمله:

حضرت رسول (ص): اگر ساکنان خانه ای به مقدار کم غذا بخورند، خانه شان نورانی می گردد. (المعجم الاوسط ،جلد 5 ، صفحه 229، حدیث 5165 ،عن ابی هریره. کنز العمال، جلد 3، صفحه 391، حدیث 7093)

حضرت رسول (ص): هر کس که خداوند را بسیار تسبیح گوید و به بزرگی یاد کند و در عوض به مقدار کم بخورد و بیاشامد و بخوابد، فرشتگان مشتاق او می شوند. (تنبیه الخواطر، جلد 2، صفحه 116)

امام علی (ع): زندگی را برای خوردن مخواه، بلکه خوردن را برای زندگی بخواه. (شرح نهج البلاغه ،جلد 20،صفحه 333، حدیث 824)

امام علی (ع): عاقل را بایسته است که به هنگام شیرینی غذا، تلخی دارو را نیز به یاد داشته باشد. ( شرح نهج البلاغه ،جلد 20، صفحه 272، حدیث 149)

حضرت رسول (ص): زمانی به خوردن غذا بپرداز که میل داری و در حالی دست از طعام بردار که هنوز میل به خوردن غذا داری (بحار الانوار ،جلد 66، صفحه 29)

امام کاظم (ع): پرهیز آن نیست که چیزی را به کلی وا بگذاری و هیچ نخوری، بلکه پرهیز آن است که از چیزی بخوری، اما کم بخوری. (الکافی جلد 8، صفحه 291، حدیث 443)

امام رضا (ع): پرهیز از یک چیز، واگذاردن آن نیست. پرهیز از یک چیز تنها کم خوردن از آن است. (بحار الانوار ،جلد 62، صفحه 140، حدیث 1)

حضرت رسول (ص): مادر همه دارو ها، کم خوری است. (المواعظ العددیه ،صفحه 213)

امام علی (ع): کم خوری، مانع بسیاری از بیماری های جسم می شود. (غرر الحکم، 6768، عیون الحکم و المواعظ، صفحه 370، حدیث 6248)

امام علی (ع): کم خوری، مایه گرامی داشتن بیشتر خویش است و سلامت را بیشتر استمرار می بخشد. (غرر الحکم، حدیث 6819، عیون الحکم و المواعظ، صفحه 370، حدیث 6240)

امام علی (ع): هر کس در خوردن به کم بسنده کند، سلامتش بیشتر می شود و اندیشه اش به سامان می رسد. (غرر الحکم، حدیث 8803، عیون الحکم و المواعظ، صفحه 437، حدیث 7559)

امام رضا (ع): اگر مردم در خوردن به کم بسنده می داشتند، بدن هایشان سالم بود. (بحار الانوار، جلد 66، صفحه 425، حدیث 41)

امام رضا (ع): بدن همانند زمین پاک و آماده برای زراعت است که اگر در آبادانی و آب دهی به آن مراقبت شود، به گونه ای که آب، نه بیشتر از نیاز به آن برسد تا آن را غرق کند و نه از اندازه کمتر باشد تا آن را به خشکی گرفتار سازد، آبادانی اش استمرار می یابد و خرمی اش بیشتر می گردد و کشت آن برکت می یابد، اما اگر از آن غفلت شود، به تباهی می گراید و علف هرز در آن می روید. بدن چنین حکایتی دارد و تدبیر آن در خوراک و نوشیدنی، چنین است. [پس] سامان و سلامت می یابد و عافیت در آن ریشه می گسترد. بنگر که چه چیز با تو و با معده ات سازگار است و تن تو با چه چیز نیرو می گیرد و چه خوردنی و نوشیدنی ای برای بدنت سالم تر است، همان را برای خویش مقرر بدار و خوراک خود گیر. (بحار الانوار ،جلد 62 ،صفحه 310)

امام علی (ع): ای کمیل! معده خود را کاملا پر نکن. بلکه در آن جایی برای آب و مکانی برای حرکت هوا باقی بگذار و در حالی دست از طعام بردار که هنوز به خوردن اشتها داری. اگر چنین کنی، تغذیه ات را گوارا خواهی یافت، به درستی که سلامت تن از کم خوری (خودداری از پر خوری) است. (تحف العقول، صفحه 183)

امام علی (ع): هر کس خوراکش کم باشد، اندیشه اش صفا می یابد. (غرر الحکم ،حدیث8462)

حضرت رسول (ص): اگر کسی خوراک خود را کم کند، درونش از نور سرشار می گردد. (الفردوس، جلد 1، صفحه 290،حدیث 1138 )


حضرت رسول (ص): با کمی خوراک و نوشیدنی، با نفس خویش جهاد کنید تا فرشتگان بر شما سایه بگسترند و شیطان از شما بگریزد. (تنبیه الخواطر ،جلد 2، صفحه 122)

حضرت رسول (ص): دوست داشتنی ترین شما نزد خداوند، کم خوراک ترین و سبک بدن ترین شماست. (کنز العمال ،جلد 15، صفحه 261، حدیث 40869)

حضرت رسول (ص): پشمینه بپوشید و میان بر بندید و به گنجایش نیمه شکم بخورید تا به ملکوت آسمان ها در آیید. (مکار الاخلاق ،جلد 1، صفحه 252، حدیث 750)

امام صادق (ع): نزدیک ترین حالت بنده به خداوند، هنگامی است که شکم وی سبک باشد. ( الکافی ،جلد 6، صفحه 269، حدیث 4)

حضرت رسول (ص): هر کس خوراکش اندک باشد، تنش سلامت و دلش صفا می یابد؛ و هر کس خوراکش فراوان باشد، تنش بیمار و دلش سخت می گردد. (بحار الانوار ،جلد66، صفحه 331،حدیث 5)

امام علی (ع): بر شما باد میانه روی در خوردنی ها؛ چرا که این کار از اسراف دور تر است و مایه سلامت بیشتر تن می گردد و در پرستش، بیشتر یاری می رساند. ( غرر الحکم، حدیث 6153، عیون الحکم و المواعظ صفحه 341، حدیث 5833)

امام صادق (ع) : کم خوری، در میان هر طایفه ای ستوده است؛ زیرا منفعت باطن و ظاهر در آن است. ( بحار الانوار ،جلد 66، صفحه 337، حدیث 33)

حضرت رسول (ص): معده خانه ی همه درد هاست و پرهیز، ریشه همه درمان ها. (طب النبی ،صفحه 2)

امام علی (ع): معده خانه درد هاست و پرهیز سرآمد درمان. هر بدنی را به همان که بدان خو می گیرد، عادت دهید. با پرخوری، تندرستی نخواهد بود. (الدعوات ،صفحه 77،حدیث 186)

امام علی (ع): هر کس که می خواهد هیچ غذایی به او زیان نرساند، تنها هنگامی غذا بخورد که گرسنه شده و معده او [از خوراک پیشین] پاک شده باشد. پس چون خواست بخورد، نام خدا را بر زبان آورد، خوب غذا را بجود و در حالی از غذا خوردن دست بکشد که هنوز میل به خوردن دارد و به آن، احساس نیاز می کند. (طب الائمه لابنی بسطام ،صفحه 29 و صفحه 60)

حضرت عیسی (ع): ای زادگان اسرائیل ! فراوان مخورید ، زیرا هرکس زیاد بخورد ، فراوان نیز می‌خوابد و هرکس فراوان بخوابد ، نماز اندک می‌گذارد و هر کس نماز اندک بگذارد ، از غافلان شمرده می‌شود. (شرح نهج البلاغه، جلد 19 ، صفحه 188)

حضرت رسول (ص): از شکم سیری حذر کنید ، چرا که مایه : تباهی تن ، به بارآمدن بیماری و سستی در عبادت است. (الدعوات ، صفحه 74 ، حدیث 172)

امام صادق (ع): بسیار خفتن، از نوشیدن بسیار، و بسیار نوشیدن ، از سیری فراوان زاده می‌شود و این دو، انسان را نسبت به فرمانبری از خدا سنگین می‌کنند و دل را سخت‌تر از آن می‌کنند که تفکر و خضوع داشته باشد. (مصباح الشریعه ،صفحه 253)