بیماری و اندوه

بیماری و اندوه

حضرت رسول (ص): اگر سه چیز در آدمیزاد نبود، هیچ چیز سر او را فرود نمی آورد: بیماری ،تهی دستی و مرگ. این ها همه در انسان هست و با این حال، انسان همچنان گستاخ است. (الخصال ،صفحه 113، حدیث 89)

امام علی (ع): هان! یکی از گرفتاری ها ، تهی دستی است. سخت تر از تهی دستی، بیماری تن است و سخت تر از بیماری تن، بیماری دل. (نهج البلاغه، الحکمه 388)

حضرت رسول (ص): بیماری، گناهان را محو می کند. (جامع الاحادیث، صفحه 85)

حضرت رسول (ص): لحظه های درد، [ آثار] لحظه های گناه را از میان می برد. (جامع الاحادیث ،صفحه 86)

حضرت رسول (ص): انسان مومن، چون بیماری به وی برسد و خداوند، او را عافیت دهد، این بیماری، کفاره گناهان گذشته او و مایه اندرز برای آینده اوست. (تهذیب الکمال ،جلد 14،صفحه 87)

حضرت رسول (ص): بنده چون بیمار شود، خداوند به فرشتگان خویش چنین وحی کند: ای فرشتگانم! من بنده ام را به بندی از بند های خویش گرفتار ساخته ام. اینک اگر جانش را بستانم، او را می آمرزم و اگر او را عافیت بخشم، در حالی از بستر بر می خیزد که هیچ گناهی ندارد. (المستدرک علی الصحیحین، جلد 4، صفحه 348، حدیث 7871)

حضرت رسول (ص): گاه به بنده خدا برخی از مصائب می رسد تا در حالی بر زمین گام بردارد که هیچ گناهی بر وی نیست. (مکارم الاخلاق ،جلد 2 ،صفحه 173، حدیث 2433)

حضرت رسول (ص): ای علی! ناله مومن [ به گاه بیماری] "سبحان الله" گفتن است، فریادش "لا اله الا الله" گفتن، خفتنش بر بستر، عبادت است و از پهلو به پهلو چرخیدنش، جهاد در راه خداست و اگر بهبود یابد، در حالی در میان مردم راه می رود که هیچ گناهی بر او نیست. (کنز العمال، جلد3، صفحه 311، حدیث 6705)

امام سجاد (ع) -خطاب به بیماری که بهبود یافته بود-: پاک شدن از گناهان، بر تو مبارک باد! خداوند ،تو را یاد کرده است. او را یاد کن، و از تو در گذشته است، او را سپاس گوی.

حضرت رسول –خطاب به سلمان- : ای سلمان! اگر بیمار شوی، در بیماری ات سه فایده است: تو به یاد خدای - تبارک و تعالی - هستی؛ دعایت در این حال، مستجاب است؛ و بیماری، هیچ گناهی را در تو نمی گذارد، مگر این که آن را فرو می ریزد. خداوند تو را تا پایان مهلتت از بیماری به سلامت بدارد. (بحار الانوار، جلد 77، صفحه 60 ، حدیث 3)

امام باقر (ع): آن گاه که خداوند اراده کرده باشد، بنده ای را که گناهی دارد، گرامی بدارد؛ وی را به بیماری گرفتار می سازد. (الکافی ،جلد 2، صفحه 444 ،حدیث1)

امام صادق (ع): بیداری یک شب به علت بیماری یا درد، برتر و پر پاداش تر از عبادت یک سال است. (الکافی، جلد 3، صفحه 114، حدیث6)

حضرت رسول (ص): اگر مومن از حال خویش در ناتن درستی آگاه بود، هرگز دوست نداشت که از این ناتن درستی جدا شود. (ارشاد القلوب، صفحه 42)

حضرت رسول (ص): انسان، گاه دارای مرتبه ای در پیشگاه خداوند است که با عمل خویش، بدان نمی رسد تا آن هنگام که به ابتلای در جسم خود، آزموده شود و بدین واسطه، بدان مرتبت برسد. (الدعوات، صفحه 172،حدیث 483)

حضرت رسول (ص): بیماری، هدیه هایی از جانب خداوند به بنده است. پس محبوب ترین بندگان نزد خداوند، کسی است که بیشترین هدیه به وی رسیده باشد. (الفردوس، جلد 1، صفحه 123، حدیث 422)

حضرت رسول (ص): اندوه، نیمی از پیری است. (بحار الانوار، جلد 82، صفحه 180، حدیث 25)

حضرت رسول (ص): هر کس اندوه (و دغدغه اش) فراوان شود، بدنش بیمار گردد. (تحف العقول، صفحه 58)

امام علی (ع): اندوه، بدن را فرسوده می کند. (غرر الحکم ،حدیث 609)